Maciej Pieprzyca w swoim "Jestem mordercą" sięga po historię z prawdziwych kronik policyjnych: śląski "wampir" zabił w latach 60. kilkanaście kobiet, planując morderstwa kolejnych. Reżyser zmienił jednak pewne elementy całości, żeby stworzyć thriller psychologiczny o starym jak świat konflikcie stróż prawa-podejrzany. Jak mu wyszło? więcej

Sprawa Wampira z Zagłębia, tajemniczego mordercy, który na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zamordował kilkanaście kobiet, wydaje się dziś dobrze znana polskiemu odbiorcy. Powstało na ten temat kilka pozycji książkowych i filmów (by wspomnieć książkę "Wampir z Zagłębia" Przemysława Semczuka, film "Anna i wampir" Janusza Kidawy czy najlepsze trzy odcinki popularnego serialu "Kryminalni", wyreżyserowane przez samego Pieprzycę). Realizując "Jestem mordercą", śląski reżyser wraca zresztą w obszary dobrze przez siebie poznane – w 1998 roku nakręcił dokument (pod tym samym tytułem), dotyczący sprawy Zdzisława Marchwickiego. W tym przypadku powrót do tematu to – w moim przekonaniu – wygrana na wszystkich filmowych frontach. więcej

Historia, która wydarzyła się naprawdę. "Wampir z Zagłębia". Uosobienie diabła, synonim zła. Pierwszy seryjny morderca w Polsce. Dwadzieścia jeden napadów, czternaście ze skutkiem śmiertelnym. Uderzenie w tył głowy, a potem kolejne, na oślep, aż do zgonu. W latach sześćdziesiątych i wczesnych siedemdziesiątych największy postrach w kraju. Bały się go kobiety. Straszono nim niegrzeczne dzieci. Śląski reżyser Maciej Pieprzyca miał pół roku, kiedy Wampir zaatakował po raz pierwszy. Wyrastał w strachu przed Zdzisławem Marchwickim, uznanym przez sąd za winnego bestialskich morderstw. więcej