1. Nie pamiętam kiedy ostatnio z taką częstotliwością odliczałem czas do końca, aby tylko odhaczyć obejrzany film.

2. Reakcja na perspektywę bycia ojcem - nie przypominam sobie równie żenującej reakcji w historii, totalne odczłowieczenie go w danym momencie.

3. Steve Jobs jako sadysta, psychopata, świetny mówca, ojciec sukcesu, inspirator - film i tak opowiedziana historia nie zainspirowały mnie do niczego.

4. Steve Jobs w filmie średnio przypomina mi tego Steve'a Jobs'a z materiałów dostępnych chociażby na YT - z tych materiałów można się wiele nauczyć. Z samego filmu - niczego.

5. Film przypomina trochę procedurę asymilacji społeczeństwa z postawą reżimową w celu usprawiedliwienia działania w imię wyższego i pozornie wspólnego dobra. Nie ważne jak Jobs robi to w filmie, czego się nie dotknie zamienia w złoto - brak krytycznego spojrzenia na konsekwencje. Jobs buduje ale i niszczy zarazem. Jedna scena w której Steve Wozniak, odchodząc z Apple zwraca mu delikatnie uwagę na ten fakt i przejście nad tym jak nad reklamą masła - promocja działania na zasadzie po trupach do celu.

6.Chciałbym, aby Steve Jobs miał szansę ocenić ten film. Steve Wozniak wypowiedział się średnio pochlebnie. To nie jest obraz Steva Jobsa, który chciałbym mieć w głowie jako jego spiżowy pomnik. To nie jest obraz Steva Jobsa, który mam w głowie jako jego spiżowy pomnik.

Ps. W filmie nie wiadomo moim zdaniem do końca czy Steve Jobs był prawdziwym pasjonatem, czy był po prostu chory.