gniewie, poczuciu winy po stracie bliskiej osoby. Reżyser, aby pokazać nam jak trudno poradzić sobie i przepracować tak ogromną traumę, jaką jest niespodziewana śmierć, zastosował motyw a'la Dzień Świstaka, tylko w znacznie mocniejszym wydaniu. I powtarza ją tak długo, aż osiągnie swój cel. Moim zdaniem nieco za długo,...

To jest właściwy tytuł polski. Piosenka na końcu to ,,Vår tupp är död" z francuskiego oryginału ,,Le coq est mort". Poza tym: dobre duńskie kino (jak zawsze).

trauma, przeznaczenie, pojednanie.
Zdjęcia z teatrzyku kukiełkowego i muzyka na koniec piękna.

z wspólnego biesiadowania przy stole, następnego dnia przeżywa nagłą śmierć dziecka. To co następuje później to już tylko traumatyczne wizje prześladujących rodziców postaci z malowanki na prezencie jaki otrzymała ich córeczka. Film jest trochę dziwny, zrozumiały tylko dla skandynawskiego reżysera ale uzmysławia, że...

odrodzić się jak Feniks z popiołów, podnieść się całkowitym zniszczeniu... Piękna symbolika uczuć i przekombinowana fabuła..

niestety w KTW był jeden seans...

Jeśli ktoś się spodziewa horroru, to go nie dostanie. Jeśli ktoś się spodziewa kina rozrywkowego, to też go nie dostanie. Ja się spodziewałem, bo film tak właśnie został sklasyfikowany i opisany, zarówno tutaj jak i w bibliotece VOD, dlatego 1.
Jako dramat też nie moja bajka. Oczywiście film koniec końców jest prosty...

Lubia grupie filmy ale to już jest przegięcie.... Nie oglądać

Dla mnie film tragedia...takie typowe rypanie mózgu. Skąd te oceny ponad 6 ?

Ten...film?to jakieś nieporozumienie!

Ten film to jedno wielkie nieporozumienie! Po obejrzeniu 15minut filmu już wiedziałam ze tracę swój cenny czas! Większej szmiry to ja nie widziałam. Reżyser tego filmu chyba był naćpany przy kręceniu!

Johannes Nyholm proponuje widzom arthousową wersję “Dnia Świstaka”, czy może raczej horroru “Śmierć nadejdzie dziś” biorąc pod uwagę gatunkową przynależność jego drugiego pełnometrażowego filmu. Cicha polana pośrodku ciemnego, złowrogiego lasu, samotny domek pośród drzew, nieprzewidywalni i lubujący się w przemocy...

w kółko macieju jedna i ta sama scena mielona przez pół filmu. Reżyser nie miał pomysłu, wizji na coś lepszego, jakaś historia od początku do końca. Straszne katusze i męczarnie się przechodzi podczas oglądania. Szkoda, bo potencjał był, lae zapętlenienie i non stop mielenie jednej i tej samej sceny w różnych...

(...) „Koko-di Koko-da” to filmowa metafora żałoby, burzącej rodzinę od wewnątrz, a reżyser opowiada o traumach, które są tak trudne do przepracowania. Filmów grozy o podobnym rysie fabuły teoretycznie powstało już parę, ale Nyholmowi udało się nakręcić jeden z oryginalniejszych. Posługuje się reżyser językiem baśni,...