Pomijając doskonałe wykonanie filmu pod względem warsztatowym i wyidealizowaną wizję Barnuma będącego zwykłym cynikiem dorabiającym się na ludzkim nieszczęściu, to przedstawiona historia doskonale zgrywa się z historią jednego z największych "królów rozrywki" XXI wieku George Sorosa.
Podobnie jak Soros filmowy Barnum zaczyna jako drobny złodziej, by rozwinąć skrzydła zostając wielkim oszustem który dorobił się na zwodzeniu ludzi olbrzymiej fortuny. Tak jak tytułowy bohater, Soros poprzez fundację Otwarty Dialog wspierał wszelkie skrajne środowiska od LGBTQ do Black Lives Matter jednocześnie robiąc majątek na dotacjach na swoją działalność od instytucji rządowych (opodatkowanych ludziach). Zaczynał od zera by po czasie "pić szampana z koronowanymi głowami". Do spółki przyłączył się Philip Carlyle (Rockefeller), który zaprosił Barnuma (Sorosa) ba salony.
Wszystko działało pięknie do czasu aż Barnum (Soros) zainwestował w swoją "gwiazdę estrady" Jenny Lind (Hilary Clinton), która odpuszcza sobie część występów doprowadzając Barnuma na skraj bankructwa (odpuszczenie części wyjazdów w trakcie kampanii wyborczej). W tym samym czasie ktoś podpala cyrk (wybory w USA wygrywa Donald Trump odcinający Sorosa od większości rządowych dotacji) a banki (Rothschildowie) nie udzielają Barnumowi (Sorosowi) kredytu nie widząc w nim dalszego potencjału. Cyrk przenosi się z centrum miasta do namiotu na plaży (środowiska BLM i LGBTQ zepchnięte na margines polityczny), a ostatnimi słowami filmowego Barnuma są "pora zająć się wychowaniem córek". Podsumowując lewactwo przegrywa, ale w cieniu tworzy nowe kadry mające doprowadzić świat do ukochanego cudownego komunizmu, multiculti itp.