Nauczyć można się choćby nie używania określeń:,,Bardzo fajna opowieść" i ,,patologiczna rodzina" w jednym zdaniu.
W innych wątkach poównuje się ten film z kinem Bergmana, niesłusznie. Zbyt wiele tu powierzchowności , widz poznaje bohaterów tylko na poziomie zachowań nie wnikając w psychikę postaci, nie odpowiadając na pytanie dlaczego tak postępują.
A jednak jest to przyzwoite kino skandynawskie, nawet jeśli zrobione za niemieckie pieniądze. Good night, and good luck, esforty.
6/10

Film, moim zdaniem nierówny. Najsłabsze są wątki z Maria Schrader. Chyba wynika to z jej gry. Sztuki aktorskiej. Ma grać kobietę zrozpaczoną, a mnie ona wychodzi na wariatkę. Po prostu jej gra mnie nie przekonuje.
Natomiast Ina, jej ojciec, jej kochanek są zagrani rewelacyjnie. Te elementy filmu przykuły mnie do ekranu. Są przejmujące.

Dokładnie :-)

Tak, nie odebrałam jej jako zrozpaczonej.

Również się zgadzam.

Według mnie postacie były odpowiednio wyraziste; Aron - tajemniczy przybysz z daleka skrywający jakiś sekret, Knovel - bezwzględnie czarny charakter i despota traktujący swoją córkę przedmiotowo, jak swoją własność, Ina - dziewczyna która nie chce pogodzić się z losem prześladowanej i wykorzystywanej i odnajduje w sobie wystarczająco dużo odwagi oraz silnej woli, aby przeciwstawić się trudnościom w swoim życiu.
Całego filmu na pewno nie nazwałbym powierzchownym. Co do wnikania w psychikę postaci - to w końcu nie miał być dramat psychologiczny, tylko zwykły, szeroko pojęty dramat i w tej roli wypada dobrze. Ciężki i osadzony w surowych realiach temat jest ciekawie opowiedziany, a film pomimo mało wartkiej akcji potrafi zainteresować; do tego dochodzi rewelacyjna scenografia i dobrze dobrana ścieżka dźwiękowa. Pozdrawiam.