Przepych wizualny i scynograficzny jes zmoróm współczesnego Hollywood, kryncóncego filmy zahaczajónce o poetyka westernu. SEXiPISTOLS, WILD WILD WEST, a teraz film o Zorro... - jak bal, to na 1000 osób, jak małe, prowincjónalne miasteczko, to tak zapchane statystami, jakby to było dzisiyjsze Tokio abo Nowy York... Oglóndo sie te bogactwo dziwnie i coś niystety sie przi tym straciło ze starego, dobrego kina o Dzikim Zachodzie. Jednym słowym to przitłaczo... Jes tukej wprowadzóne trocha humoru, ale niystety wiynkszoś filmu to patetyczne wstawki o zagrożyniu dlo USA, o obcych, o ataku na Waszyngtón i o prawie agyntów do inwigilowanio itp., czyli kupa odnośników do sytuacji w Stanach po jedynostym września, co w kómercyjnym filmie przigodowym wyglóndo kiepsko. Jedyne co mie sam zachwyco, to muzyka. Skómpónowano w starym, klasycznym stylu - trocha przipómino te wszyskie melodie oddajónce egzotyka i mistyka Egiptu i Aleksandrii w filmach z lot '30. Kómpozytor James Horner sie postaroł!