Mikolás (Frantisek Velecký) i jego brat Adam (Ivan Palúch) pracują jako łupieży na usługach swego ojca-tyrana Kozlika (Josef Kemr). Podczas jednego z napadów mordują młodego niemieckiego jeńca. Ojcu zabitego jednak udaje się uciec i donosi on o kradzieży i porwaniu królowi. Kozlik szykując się na gniew króla wysyła Mikolása do ich sąsiada Łazarza  (Michal Kozuch) by przekonać go do połączenia sił w razie wojny. Gdy Łazarz się nie zgadza, Mikolás w akcie zemsty porywa jego córkę Małgorzatę (Magda Vásáryová), która właśnie szykowała się, by wstąpić do klasztoru. Król w tym samym czasie stawia w gotowości armię. Nawet religijny Łazarz dostaje wezwanie by stanąć przeciwko Kozlikowi. Film jest ascetycznym i ponurym rozliczeniem z okresem przyjmowania chrześcijaństwa przez pogan.

Film Františka Vláčila na podstawie powieści Vladislava Vančury, ukazujący konflikt między wymierającym kultem pogańskim a rozwijającym się chrześcijaństwem w XIII-wiecznych Czechach.
Mikołaj (František Velecký) i jego brat Adam (Ivan Palúch) napadają na podróżnych z rozkazu ojca-tyrana Kozlika (Josef Kemr). Pewnego dnia biorą jako zakładnika młodego germańskiego mężczyznę, którego ojciec ucieka i zawiadamia króla o rozboju. Kozlik wysyła Mikołaja do swojego sąsiada Łazarza (Michal Kožuch), aby ten udzielił im wsparcia w walce. Kiedy nie udaje się przekonać Łazarza do pomocy, Mikołaj w akcie zemsty porywa przeznaczoną do klasztoru córkę sąsiada, Małgorzatę (Magda Vášáryová). Tymczasem szykujący się do wojny z Kozlikiem król wzywa Łazarza, by ten dołączył do jego armii...

Panorama XIII-wiecznych Czech. Epoka, w której nienawiść jest żarliwsza od wiary. Wioski pogan wciąż stawiają opór chrześcijańskiej sile. Podróżni ryzykują życie, zapuszczając się na odległe trakty, a lokalni watażkowie o łupy rywalizują z wilkami. Zakładniczką tego świata jest tytułowa Małgorzata, dziewczyna ulepiona z innej gliny. Wrażliwa i niewinna, w milczeniu przygląda się otaczającej brutalności. Schronienie ma znaleźć w klasztorze, ale pewnego dnia trafi do niewoli. Oparta na powieści Vladislava Vančury "Małgorzata, córka Łazarza" to opus magnum Františka Vláčila, podsumowanie jego poszukiwań filozoficznych i estetycznych oraz świadectwo twórczej wolności. Reżyser poświęcił swojemu dziełu trzy lata życia, a sama praca na planie zdjęciowym trwała ponad 500 dni. W efekcie powstał niezwykły fresk historyczny – Vláčil odszedł od fabularnej czytelności na rzecz narracji impresyjnej i nielinearnej, która może przywodzić skojarzenia z dokonaniami Tarkowskiego czy Paradżanowa.