Kocham pokojówki za ich fikcyjność

Zainspirowany opowiadaniem "Las criadas" ("Pokojówki") Augusta Monterrosa ten żartobliwy krótkometrażowy film operujący między fikcją a kino-tańcem przedstawia tancerkę, która ucieleśnia głosy dwóch stereotypowych kochanków z telenoweli, spiskujących, aby ją zabić. Zrealizowane w przestrzeni teatralnej ujęcie-sekwencja w trybie cyklicznymZainspirowany opowiadaniem "Las criadas" ("Pokojówki") Augusta Monterrosa ten żartobliwy krótkometrażowy film operujący między fikcją a kino-tańcem przedstawia tancerkę, która ucieleśnia głosy dwóch stereotypowych kochanków z telenoweli, spiskujących, aby ją zabić. Zrealizowane w przestrzeni teatralnej ujęcie-sekwencja w trybie cyklicznym kreuje świat rządzący się swoimi prawami, w którym to, co obiektywne, objawia się jako subiektywne, a ciało mierzy się ze swoją kondycją w dążeniu do wyrażenia tego, co nienamacalne. Pojawia się pytanie - gdzie leży granica między tym, co mentalne a tym, co zewnętrznie wyrażalne? więcej