to ja może o filmie... cała jego słabość tkwi według mnie (podobnie jak w jarheadzie) w niesprecyzowanym temacie. Na początku wydaje sie, że bedzie to dylemat czy można zabijać w imie

zemsty czy nie można, ale szybko się okazuje, że nie tylko można ale jednocześnie można takie zabójstwo świętować - koniec tematu. Przez następne półtorej godziny mamy film

szpiegowski stylizowany na lata 70te z pięknymi transfokacjami i efektami lustrzanych odbić w wykonaniu maestra kamińskiego. Warto zauważyć, że każdy kraj odwiedzany przez nasze

dzielne komando zostało sfotografowane w innym stylu. Jest to jakieś osiągniecie jednak w tym przypadku powoduje przy okazji poglebienie poczucia chaosu i braku spójności kolejnych

sekwencji jak i całego filmu. Tak jakby za bardzo dał Januszowi Steven poszaleć :)

wróćmy jednak do rzeczy

w końcówce filmu tematem okazuje się być życie szpiega/zabójcy uwikłanego w siły dalece potężniejsze od niego. Główny bohater istnieje jakby poza rzeczywistym światem, gdzie każdy

może okazać się wrogiem, czekającym tylko na okazję by cię sprzątnąć. W tej części filmu jest już zdecydowanie lepiej. Historie zaczyna się śledzić z prawdziwym zainteresowaniem, ale te

ostatnie pół godziny nie zrekopensują nudziarstwa początku i są mimo wszystko za słabo rowinięte, żeby uczciwie opowiedzieć ten wątek. (patrz chociażby "Rozmowa" z Genem

Hackmanem)

No i na końcu nasz dzielny bohater wreszcie odkrywa fakt niebywały! Wszystkie zabójstwa które wykonał były zupełnie bez znaczenia... No, to jest jakies osiągniecie... szkoda tylko ze widz musial czekac na to przelomowe odkrycie 165 mimut filmu...

niedosyt.
(z lekką nutą irytacji)