Klimatyczny thriller osadzony w mroźnym, pogrążonym w chaosie mieście po II wojnie światowej brzmi jak przepis na intrygujące kino. Niestety, końcowy efekt pozostawia wiele do życzenia.

Fabuła opiera się na klasycznym motywie zemsty, ale rozwija się w sposób przewidywalny i schematyczny. Postacie są płytkie i trudno się z nimi utożsamić , główny bohater, choć z założenia tragiczny i skomplikowany, wypada nijako i bez wyrazu. Motywacje postaci są ledwo zarysowane, a ich działania często wydają się wymuszone lub nieprzekonujące.

Największym atutem filmu jest jego warstwa wizualna. Zimowe plenery i surowy klimat są oddane z dużą starannością, co tworzy sugestywną, chłodną atmosferę. Niestety, dobre zdjęcia to za mało, by uratować całość. Tempo narracji jest nierówne, początek rozwleka się bez celu, a końcówka próbuje nadrabiać wszystko chaotycznym finałem.

Zabrakło też lepszego wykorzystania tła historycznego. Okres tuż po wojnie mógł być okazją do głębszej refleksji, ale został potraktowany czysto dekoracyjnie, bez ambicji ani sensownego komentarza.

„Mroźne miasto” to film, który wygląda lepiej, niż się ogląda. Choć klimat i styl mogą się podobać, to cała reszta, od scenariusza po reżyserię, rozczarowuje. Szkoda niewykorzystanego potencjału.