Przytoczone powyżej słowa Andrzeja Żuławskiego moim zdaniem świetnie podsumowują ten film. Oczywiście, że takie odczucia zdarzają się nie rzadko, ale pierwszy raz po obejrzeniu filmu nie mogłem wykrztusić z siebie słowa. Pesymistyczne pokazanie ludzkiej natury. Pesymistyczne ale jak prawdziwe. Wizualnie to arcydzieło, historia niesamowicie wciągająca, specyficzny styl. Film aktualny do tej pory, olbrzymia możliwość interpretacji, momentami nieco bełkotliwy. Cały czas próbuje dogłębnie zrozumieć to co jest w tym filmie głęboko zakorzenione, ale czy powinienem to zrozumieć?