Z tego filmu bije właśnie też takie przesłanie, że jeżeli zazdrościsz komuś sławy, pieniędzy, uznania, to może nie wiesz jaką cenę ktoś za to wszystko płaci? Czy na prawdę chciałbyś zająć jego miejsce? Fajnie, że odebrałaś tak wrażliwie ten film- kontrasty na ciebie podziałały. Ja od początku do końca widziałam opuszczoną dziewczynkę, której ciągle zabierano to co najważniejsze i na prawdę poczułam jak jej świat jest niestabilny, nieprzewidywalny. Uwierzyła w Św. Teresę- wyobraziła sobie, że Siła Wyższa jej pomaga i tylko ta "osoba" mogła jej na prawdę pomóc, nigdy nie opuścić... Czasy były jakie były i to niesamowite, że z takiego beznadziejnego położenia ( bezdomność, żebractwo) można było wznieść się na tzw. szczeblach drabiny społecznej. Ogłady zawsze jej brakowało, ale miała Serce! To najlepsza broń wobec okrutnego losu:). Na plaży udzieliła wywiadu kobiecie, która mogła być w wieku { spojler ocenzurowany :}. Tamta zapytała: Co poradziłaby Pani kobietom w Pani wieku?. "Kochaj"- odpowiedziała Piaf. A młodszym? Kochaj. Kochaj- po prostu:) Świetny film świadczący też o talencie jego twórców...

Mi najbardziej utkwiła w pamięci jej odpowiedz na pytanie czy boi się śmierci, odpowiedziała że "nie bardziej niż samotności".

Zgadzam się:). Pozdrawiam:)