Bohaterem filmu zrealizowanego przez jednego z najsłynniejszych twórców dokumentu jest francuski żołnierz, członek misji pokojowej ONZ działającej w Bośni podczas wojny. Spośród wszystkich Europejczyków, Francuzi zaangażowali się w nią najbardziej: w latach 1992 – 1995 stacjonowało ich tam 50 000. Pięciuset zginęło lub odniosło rany. François Crémieux spędził w Bośni sześć miesięcy 1994 roku. Marker niewątpliwie ustalił wcześniej ze swoim bohaterem zakres poruszanych tematów, ale pozwala mu mówić, w żaden sposób nie dając znać o swojej obecności. Jasność, otwartość, szczerość i spontaniczność świadectwa francuskiego żołnierza robią ogromne wrażenie. Cremieux odsłania kulisy operacji ONZ w Jugosławii. Opowiada o tym, w jaki sposób mentalnie przygotowywano żołnierzy do misji, ucząc ich nieufności wobec miejscowych. Opisuje, jak do Jugosławii trafili ludzie, którzy nie zdawali sobie sprawy z istoty konfliktu. Mówi też o przebiegu samej operacji.
Marker zachowuje formalną prostotę, skupiając się na wyznaniach Cremieux, nieustannie pokazywanego w dużym zbliżeniu – co podkreśla siłę jego przekazu, a także jego charakter i postawę.