Florence Foster Jenkins mogliśmy zobaczyć w spektaklu teatralnym "Boska" z Krystyną Jandą i było bosko...Meryl Streep zbudowała rolę groteskową, ciepłą i pełna determinacji w dążeniu do swojej największej pasji..."Muzyka była i jest moim życiem" w hermetycznym klimacie, mąż - menager, pianista, garderobiana, i spektakularność w widowiskowych występach.
Xavier Giannoli zabiera nas w niesamowitą podróż w życie , niezwykłej kobiety, która miała marzenie, chciała być divą operową...warunki głosowe pozostawiały wiele do życzenia. Przenosimy się w lata 20 - te XX wieku do Paryża...piękna rezydencja, w tle słyszymy muzykę Mozarta, Pucciniego , będzie też Carmen Bizeta. Wnętrza urzekają wysmakowanym urządzeniem komnat, rekwizyty, meble, detale, szczegóły, ciężkie kotary, dywany, stoliki, stoliczki, możemy się delektować wyposażeniem. Marguerite Dumont wyłania się niczym nimfa, zjawiskowa dama, która swymi kreacjami onieśmiela, urzeka, porywa, przygotowanie do lekcji śpiewu, do występów czy słynnych zdjęć, które powstają. Madelbos, człowiek wielu talentów i "menager", wykonuje fotografie swej pracodawczyni, czyniąc sugestywnymi, naturalnymi, realistycznymi bez zwykłego pozowania, inscenizując scenki rodzajowe, które uchwyci istotę . Inny talent to pianista, który jej akompaniuje. Atos Pezzini, postać nauczyciela, podziwiam skłonność działania, podejmowanie wyzwania, że można coś z tej mąki upiec.
Sztab ludzi pracuje, w tym trafił się dziennikarz Lucien Beaumont, którego występ rzeczonej pani urzekł, rozbawił, zaintrygował, groteska na granicy kiczu stała się faktem, postanowił wysmażyć artykuł, w którym wielbi ową divę, jej przymioty głosu...I spowodował, że machina z trybikami ruszyła, jeśli Marguerite Dumont, miała wątpliwości do swego "nieboskiego głosu" , stały się teraz faktem, że jednak, ktoś widzi w niej potencjał. Sztab klakierów, którzy przy darmowych biletach przychodzą, biją brawo, najedzą się, i szukają taniej rozrywki z komicznym wymiarem.
Marguerite Dumont (Catherine Frot) doskonale wcieliła się , dosłownie gardłem wykrzyczała, kreacjami uświetniła, determinacją, pasją, porwała.
Denis Mpunga, świetna kreacja człowieka od wszystkiego, dopinający sprawy na ostatni guzik, fotograf, pianista, służący, menager...czujny, zwrotny i dopasowujący się , by tylko diva divą była.
Michel Fau w roli nauczyciel, mimika jego twarzy, oczy mówią wszystko...doskonały w tej kreacji.
Scenografia, kostiumy, muzyka, dźwięk majstersztyk.