Byłem jakiś czas temu w kinie na Janku Wiśniewskim, który to film przekonał mnie, że nic
gorszego już na ekranie nigdy nie zobaczę.
Potem była Bitwa pod Wiedniem- i mój pogląd musiał zostać gruntownie zweryfikowany; miałem
ochotę wykłóć sobie oczy.
Potem było Pokłosie- wstrętny, brzydki paszkwil w kiepskiej oprawie.

Umarł król, niech żyje król.
Teraz jest Nimfomanka. Nowy mistrz chały w moim prywatnym rankingu. Film jest:
Primo- obrzydliwy i zwyczajnie skrajnie nieestetyczny;
Secundo- nudny jak flaki z olejem, przegadany i pełny dłużyzn;
Tertio- raczący widza pseudointelektualną papką, za pomocą której reżyser chwali się, iż z
powodzeniem ukończył szkołę podstawową i posiadł wiedzę o tym, kim był Bach albo Poe.

Krótko mówiąc: ani nie usłyszymy niczego mądrego z ekranu, ani się nie pocieszymy
dynamicznym kinem i ciekawą fabułą, ani też nie poczujemy lubego dreszczyku podniecenia.
Zupełnie nic. Zero. Null.
Dawno już nie widziałem, by ludzie z kina wychodzili w czasie seansu. Teraz tak. Sam
wysiedziałem tylko po to, by z pełną stanowczością i uczciwie móc tej produkcji postawić 1 z
wykrzyknikiem.