Moment z krwią rozwalił mi psychikę, z pianinem również - ogólnie cały film jest pełen takich perełek,a chce uchodzić za niepozorny. To chyba najfajniejsze ogólnie w kinematografii nauczyć się dostrzegać takie perełki, strasznie mi się podoba wyobraźnia Skandynawów.

Dokładnie to odczuwam to samo i własnie za takie momenty kocham skandynawskie kino. Jeszcze dorzucę od siebie genialną babcię.

Najlepsze było targowanie się o głębokość grobu przed kopaniem :)

Piosenka Slowblow na koniec - idealne zakończenie.