Widzę, że głosy na temat O północy w Paryżu są podzielone. Na mnie ten film zrobił niesamowite wrażenie, pochłaniałem go ze smakiem. Złapałem się również na tym, że uśmiech gościł na mojej twarzy niemal przez cały film. Może i jest trochę infantylny, ale właśnie w tym jego cały urok. Jak ktoś tutaj napisał, film jest „magiczny” i w zupełności się z tym zgadzam.
Wciągnął mnie i nie mogłem doczekać się kolejnych spotkań Gila z tymi wszystkimi znanymi postaciami. Trzeba odnaleźć swoje magiczne miasto, wyjść o północy na spacer i ... pomarzyć zawsze można.
Mile zaskoczyła mnie rola Owena Wilsona. Muszę się przyznać, że gdy dowiedziałem się o tym iż to on gra w filmie Woodiego, pomyślałem ON!? No i masz, najlepsza rola Owena. No ale jak się gra u mistrza, to trzeba zagrać po mistrzowsku.