Pierwszym momentem jaki przyprawił mnie o wielkie oczy ma miejsce kiedy Lorraine siedzi w
domu Perron'ów i uświadamia im, że już od progu zauważyła ducha najpierw za nimi, później w
drugim pokoju za ich dziećmi. Później demon na szafie oraz charakteryzacja opętanej Carolyn.
Chciałam dodać od serca, jako, że w gatunku siedzę o lat, że tak precyzyjnie zebranego materiału
chyba jeszcze nie widziałam. Wszystko się zgadza, emocje są dozowane, przez co film nie ma
słabych momentów. Nie wspominając o tym, że film powstał na faktach. Obejrzę go za jakiś czas
ponownie, może nawet więcej razy niż myślę. Ode mnie 10/10 za klimat, grę i pomysł.