Zgadzam się w 100%. Początkowo podejrzliwa bohaterka w 5 sekund nabiera zaufania do całkowicie obcego mężczyzny, pozwala mu się kręcić po całym domu, sama rozbiera się do skąpiej białej podkoszulki na ramiączkach, z detalami opowiada o sobie i swojej rodzinie a potem częstuje go ogromnym kieliszkiem czerwonego wina :-)

Naiwna może i była. Mnie uderzyło to, że została porwana, sterroryzowana, a to ona co chwilę robiła coś napastnikowi. Aż dziwne, że dożył do końca filmu. :)

Największa głupota bohaterki przejawiała się w tym, że nie dobiła zamachowca za pierwszym razem gaśnicą, tylko uciekła. Człowiek upewnia się, czy zagrożenie zniknęło, a nie ucieka jak głupek.