Ale ja chcę się kłócić! Otwórz oczy było zdecydowanie lepsze! I tyle! ;p W oryginale było więcej emocji, przestrzeni dla myśli widza, to było piękne. Chociaż... z tego co pamiętam zakończenie Vanilla sky bardziej mnie wzruszyło - co nie oznacza, że było lepsze. :)

1. Vanilla sky to jednak film Camerona Crowe'a. Rola Amenabara ograniczała się prawdopodobnie do udostępnienia scenariusza, który reżyser zmienił.

2. Wreszcie trafiasz w sedno. ;p Ludzie dzielą się na tych, którzy oglądali jako pierwszy Otwórz oczy i tych którzy najpierw widzieli Vanilla sky. :) Pierwszy seans w przypadku większości decyduje co wolimy. Taki to film. Ja i tak wybrałbym Otwórz oczy, ale może Ty byłabyś po właściwej stronie gdybyś oglądała chronologicznie. ;p

3. Ekspertem od Noriegi nie jestem, bo widziałem tylko 9 filmów, ale za to w każdym był świetny. Np. w "Canciones de amor en Lolita's Club" wymiata. :) Co do pojedynku aktorskiego to stawiam na Noriege. Cruise jak zawsze przeszarżował, a posądzanie Hiszpana o zbyt spokojną grę jest niesprawiedliwe, bo przecież też szarżował. Spokojne to było wyłącznie na tle Toma. :D

4. W Otwórz oczy relacja Penelopki z głównym bohaterem na przyjęciu(gdy sie poznali) bardziej iskrzyła. Ja dla Abre los ojos dałem 9 i serce, a dla VS 4 i również serducho. Oba filmy uwielbiam, ale wartościowy jest tylko jeden.

PS - Również pozdrawiam i przepraszam, za szorstkość, ale mam kaca. ;p Chciało się przeczytać, bo ładnie i ciekawie piszesz. I fajnie być tym pierwszym. ;p

Polubiłem Was...jakoś

A ja dodam że jako pierwszy oglądałem "vanilia sky",faktl że dość dawno, ale po dzisiejszym seansie zstwierdzam że oryginał jest zdecydowanie lepszy. Jest w nim więcej emocji, prawdopodobnie mniej uproszczeń.... i po prostu czuję że nie jest to film amerykański co nie jest żądnym zarzutem :P Takie mam odczucia "na gorąco" :)

1) Dla mnie najbardziej uderzającą różnicą jest sama Sofíi. Mimo iż w obu filmach grała ją Penélope Cruz, wykreowano dwie różne postacie. Sofía z "Abre los ojos" jest bardziej realna, przypomina zwyczajną dziewczynę - w gestach, w mimice, w zachowaniach. W "Vanilla Sky" jest z kolei mocno przerysowana. Zresztą, można to odnieść do właściwie każdej postaci, która się w obu filmach pojawia.
2) Jest wiele różnic odnoszących się do tych postaci, np. wykonywane zawody czy zainteresowania, ponadto w "Abre los ojos" pojawiają się inne nawiązania popkulturowe niż w "Vanilla Sky".
3) Amerykański film jest bardziej przegadany, a dialogi są mniej naturalne.
4) Większa ilość postaci drugoplanowych w wersji z Cruisem.
5) Filmy mają różny klimat. Wpływają na to: sceneria, sposób montażu, muzyka, wspomniane powyżej dialogi i pewnie jeszcze masa rzeczy, których nazwać nie umiem, bo nie jestem filmoznawcą. Oglądając "Vanilla Sky" od początku do końca filmu czułam silny niepokój i miałam wrażenie dziwności. Nic mi nie grało w świecie, który został w nim przedstawiony. Zachowania postaci były nienaturalne. Tom Cruise ma taki dziwny, świdrujący wzrok, Cameron Diaz jest sztuczna, a Penélope Cruz to chodząca parodia wrażliwej intelektualistki z filmów artystycznych. Wrażenie to podbija muzyka, bo popowe kawałki są wplecione w sytuacje, do których nie zawsze pasują (w sumie, dla mnie tylko w jednej scenie utwór zgrywał się z przedstawionym wydarzeniem).
"Abre los ojos" przez długi czas wygląda na dramat obyczajowy. Wprawdzie od początku pokazywane są koszmary Césara, ale ponieważ są to sny, nie są aż tak niepokojące. Stopniowo pojawia się coraz więcej motywów onirycznych, a film zaczyna się upodabniać do thrillera psychologicznego, co dodatkowo podkreśla muzyka. Ponadto są naprawdę prześliczne, w moim odczuciu, ujęcia, czy to miasta, czy postaci, co czyni produkcję bardzo przyjemną estetycznie.

Mi podobają się obie wersje, każda z innych powodów. "Vanilla Sky" obejrzałam jako pierwszy i to dwa razy. Dopiero po tych dwóch seansach "Abre los ojos". Ten pierwszy jest w moim odczuciu bardziej psychodeliczny i działał na mnie hipnotyzująco. W tym drugi sympatyzowałam z bohaterami i bardziej obchodził mnie ich los. Ponadto relacje w "Abre los ojos" są bardziej wiarygodne, a zakończenie mniej jednoznaczne.