Późna wiosna Opinie

plakat filmu Późna wiosna

BayardSartoris

9

Tako rzecze Ozu: "W domu była cisza, bo tak musiało być. Ta cisza była częścią znaczenia i umysłu: Dostępem do doskonałości na stronie. A świat był spokojny".

rotusek

9

Najprawdziwszy z prawdziwych.

GhostFace

10

Przy tym dziele człowiek czuje się jednocześnie mały i wielki.

RustyMarui

9

Nieco goryczy skrytej w przemijaniu, ale też i tlącego się gdzieś lata. W podmuchach wiatru, w tablicach i szyldach, w ludziach. Rytmiczne ujście smutku.

Lukasz_Broda

10

Obraz powojennej Japonii, w której wpływy zachodu prowadzą do przemian obyczajowych i konfliktów pokoleń. Bez osądów, wrażliwa próba zrozumienia obu stron.

spaceboy_fw

10

Potężne myśli zawarte w prostych obrazach, takich jak uśmiech Noriko, waza(!) czy samotne obieranie jabłka. Ukryte piękno i głęboko skrywane emocje.

sysunia22

Tomek Ciesiółka

9

Himalaje filmowego realizmu. Tak blisko postaci i ich problemów. Dramat między pokoleniowy doskonały. Późna wiosna dzieciństwa i życia w jednym.

jos_fw

7

Hm. Mój daltonizm azjatycki działa. Nie dostrzegam tu śladu arcydzieła. Doceniam subtelność kreacji, ale dylematy tu rozstrzygane - to nie jest grecka tragedia

mota

Karolina Kostyra

9

Statyczna kamera, statyczna narracja, a w tej powściągliwości całe bogactwo przeżyć. Im starsza jestem, tym bardziej doceniam skromne piękno filmu obyczajowego.

sss_111

8

Yasujirô Ozu - Geniusz ekranowej liryki. Kontemplacyjnie i subtelnie o afirmacji życia w dyskretnej metaforze o społeczeństwie wyczerpanym powojennymi realiami.

Noicerr

Joshua Wojciechowski

8

Nadrabianie Ozu. Ostatnie sceny, to za co kocham kino.

kacper990

9

Starcie tradycji i nowoczesności. Kameralny film ludzkich dramatów. Unikatowy, nieuchwytny styl - narracja, montaż, operowanie przestrzenią. Waza! Hara, Ryū! 9-

dudibritt

Kasia Filmoznasia

8

Taka szalona myśl: żeby pozwolić ludziom żyć tak jak chcą, póki nie robią nikomu krzywdy. Dołujący seans.

siedzewkinie

7

obejrzałam se dzisiaj do kawki i w sumie ok fajne

chris3z8

Krzysztof Krawczyk

10

Ozu doskonały. W ,,Dryfujących trzcinach'' wykazał emocje, tu je wycieniował i zostawił serduszko w spokoju. Wzruszająca relacja ojca z córką.

Orinow

10

intensywność w delikatności, niezwykłość w zwyczajności, niespieszna opowieść o kolejach życia, Junpo'50, Noriko trilogy I, shōshimin eiga, Criterion...

Goszka_

8

Bardzo ten film jest podobny do niezręcznych pytań zadawanych przy rodzinnym stole przez wścibskie ciotki.

troll1234fw

8

krowawberecie

8

Dajcie się Noriko szczerze uśmiechać, naprawdę, ja o więcej nie proszę.

aku1973

Marathon Runner

9

Po dwóch krótkometrażówkach Ozu przyszedł czas na pełny dystans. Mam trochę czasu by dojrzeć, jak Shukichi Somiya, do tej chwili.

Davout

Maciej Kowalczyk

9

Fenomenalny film, dwie współgrające światy, tradycyjny japoński ojca (kolejna wybitna rola Ryu) i nowoczesny zamerykanizowany córki (równie dobra Hara).

Mirk_Enko

Kaja Juszczenko

8

Najbardziej zniuansowanie pokazana relacja córki z ojcem jaką widziałam chyba kiedykolwiek na ekranie? Japonia po wojnie postać w filmie ciekawie sportretowana

VoRsOVeK

7

Filmowy ekwiwalent haiku, który umożliwia dotknięcie źródła poprzez wyrzeknięcie się hiperrzeczywistej nadbudowy zaczerpniętej z kina amerykańskiego.

Kamileki

10

Niesłychanie uspokajający. Uśmiech i delikatność Setsuko. Prostota i szlachetność Chishû. Empatia i wizualne wyczucie Ozu. Absolut.

kosmiczny

9

Bardzo kocham ten wolny wręcz rozwlekły ton filmu, z tymi niuansami, których nie widzimy, ale czujemy. Kto kogo potrzebuje czyli sieć zależności jest pokrętna.

1
2
3
4
5

plakat filmu Jay Kelly

Jay Kelly

plakat filmu Sny o pociągach

Sny o pociągach

plakat filmu Frankenstein

Frankenstein

Zobacz popularne na VOD