"Pan Arkadin" to głównie film formy. Pełen jest typowych dla Wellsa ujęć, zabawy montażem, ekscentrycznych postaci i skoków fabularnych. Byłem pod wrażeniem ilości trików jakie zastosowano by jeszcze bardziej udziwnić tę opowieść. Gdy już przestały mnie one bawić zauważyłem kardynalne wady tego dzieła.
Przede wszystkim jest ono zupełnie nieskładne i dziurawe. Niektóre sceny wyraźnie nie zostały dokręcone, więc ostatecznie wyjaśnia je narracja z offu. Innym razem rozmowy urywają się w połowie. Zdarza się że sceny są cięte w okrutnie amatorski sposób. Choćby zakończenie gdzie jedno ujęcie powtarza się trzy razy, a montażysta myśli że tego nie zauważymy.
Humorystyczne akcenty, typu poszukiwania wątróbki były żywcem wyjęte z jakiejś komedii. Motyw policji, która węszy za głównym bohaterem pojawia się by szybko zniknąć ze scenariusza. Nie wykorzystano także obiecanego wątku "tajemnicy", bo odpowiedzi na wszystkie zagadki stają się dość szybko jasne. Wystarczy że Guy Van Stratten popyta to jedną, to drugą osobę i poznajemy wszystkie fakty bez żadnych komplikacji. Na końcu nie czekało mnie żadne większe zaskoczenie. A takiego mogłem oczekiwać od kryminału. Szkoda. Myślę że tym razem na więcej niż 5 Wells nie ma co liczyć...