Film wyróżnia się skutecznym budowaniem napięcia, co osiągnięto za sprawą dobrze skonstruowanego scenariusza i dobrej gry aktorskiej. Asbille w roli Iris oddaje intensywne emocje, łącząc desperację z wolą walki, a jej występ nadaje postaci głębi i realizmu. Z kolei Wittrock, wcielając się w mordercę, wprowadza atmosferę ciągłego zagrożenia – jego postać jest lodowato opanowana, pozbawiona skrupułów, choć nieco powierzchowna w kwestii motywacji i psychologicznej złożoności.

Jednym z najsilniejszych elementów produkcji są zdjęcia i ścieżka dźwiękowa, które doskonale budują klaustrofobiczny nastrój. Sceny izolacji i powolny paraliż Iris potęgują poczucie zagrożenia, czyniąc każdy drobny ruch, każdy oddech walką o przetrwanie. Kameralne kadry pokazują surowość otoczenia, które z pomocą przytłaczającej muzyki staje się symbolem bezwzględności losu i osamotnienia w obliczu śmiertelnego zagrożenia.

Chociaż fabuła sięga po klasyczne i znane motywy z odizolowaną ofiarą, pozornie niezniszczalnym przeciwnikiem i motywem nieustannej walki o przetrwanie – twórcy zręcznie manipulują klasycznymi elementami thrilleru, dostarczając widzom pełen napięcia seans. Jest to ciekawa pozycja dla miłośników thrillerów i survivalów, szczególnie polecana na mroczne, jesienne wieczory.

Film dostępny na Netflixie