Biografia Petera Sellersa jest jedną z ciekawszych jakie
kiedykolwiek miałem okazje oglądać. Scenariusz jak
wiadomo to jego prywatne i zawodowe życie i tych, którzy
nie przepadają za tego rodzaju kinem, może trochę
nudzić, może mało śmieszyć lub po prostu denerwować.
Dla mnie sennie z pewnością nie było, a i zabawy w tym
trochę miałem, chociaż patrząc na naturę aktora
wydawało by się, że bycie dużym dzieckiem, nie liczenie
się z nikim i niczym i egocentryzm do zabawnych cech
raczej nie należą. A jednak nawet bycie takim dziwakiem
jakim był Sellers potrafiło bawić. Aktor żył tylko sceną i
tam w całej okazałości był sobą. Tylko tam dawał z siebie
wszystko i tylko na niej był mistrzem w tym co robił.
Wydawałoby się, że poza nią również sprawiał wrażenie
grającego. Zresztą w filmie wielokrotnie to udowadniał.
Był też nieobliczalny i arogancki, ale zdarzało mu się
wydobywać z siebie ciepło i oryginalność. Umiał wyjść z
każdej sytuacji.... no może z wielu jak nie z każdej.
Film jest niesamowicie zmienny tak jak i jego główny
bohater. Bywa różnorodny i dzieli się na kilka części, która
każda z nich jest przedstawiona w ciekawy i wciągający
sposób. Użyto tu wielu technik kręcenia. Powolne
zbliżenia na osoby lub rzeczy, płynna podróż za
postaciami, sprawia jakbyśmy przebywali wraz z nimi w
miejscach ,które oni sami odwiedzają. Obcujemy z nimi w
bezpośredni sposób. Poza tym wszystko to dobrze
kadrowane, posiadające bogatą kolorystykę, obfitującą w
głębokie kolory ,przechodzące często w lekko tonowane,
aż do czarno białej taśmy. Dla mnie zabieg bomba.
Ale największym atutem tego filmu jest Geoffrey Rush
grający Petera. Fantastycznie się w niego wcielił i daje
popis świetnego aktorstwa na planie. Ma się wrażenie
jakby aktor nie grał przed widownią ,a był tylko i wyłącznie
sobą. Wielkie brawa za to.
Całość warta zobaczenia. Trzeba jednak nastawić się na
pewien dystans do komika i nie niszczyć go za jego
jednak trochę nienormalną naturę. Jest on prostym
przykładem tego jak można być zaślepionym swoją
osobą będąc sławnym i uwielbianym przez tysiące ,a
jednocześnie tworzyć małe piekło tym najbliższym.
Przykre, ale prawdziwe. Artyści w wielu przypadkach już
tak niestety mają. Przecież są ikonami dla wielu to mogą
wszystko .... tylko im się wydaje, że mogą wszystko.
Film dobry ,przynajmniej dobry ,a Rush jeszcze lepszy.
7/10 zasłużone.
pozdrawiam