Z pierwszych trzech nowel mało wynika, psychologizm raczej słaby, dopiero ostatnia to małe arcydzieło. Niesamowita opowiastka.
Film ma 4 niesamowicie doskonale zrealizowane aspekty:
1) obraz: zdjęcia w tym filmie powalają, praca kamery hipnotyzuje. Film pięknie pokazuje że im mniej ujęć tym lepiej, nie trzeba wszystkiego pociąć w drobny mak. Antonioni trafia na listę reżyserów do szerszego zapoznania.
2) muzyka: idealna, nastrojowa, spokojna, wyśmienicie współgra z tematyką i obrazem.
3) scenografia: aż chciałoby się przespacerować ścieżkami bohaterów tak sugestywnie dobrano miejsca zdjęć.
4) wszystkie nowele spięte narracją ulubionego Malkovicha będącego tu reżyserem komentującym proces twórczy i filmową filozofię swojego życia-alter ego Antonioniego.
Ponadto dodam, że aktorzy też dobrze dobrani, szczególnie ujęła mnie Irene Jacob i trafia do ulubionych.
To co mnie zaskoczyło to śmiałe i odważne sceny erotyczne przybliżające tę obyczajówkę to erotyku.