zgadzam się. Trudno mi zrozumieć jak tak chora psychicznie kobieta była w stanie wychować tak wspaniała i ciepła kobietę jak matka chłopca. Tak samo trudno mi zrozumieć dlaczego matka siłą nie odebrała dziecka i nie pozwala chorej psychicznie kobiety do sądu. Na pewno by wygrała

[spoiler]

Bierność matki chłopca nie jest taka zdumiewająca, gdy weźmie się pod uwagę, że spędziła ze swoją chorą rodzicielką całe dzieciństwo, ulegając jej i ucząc się postępowania z ludźmi. Pod koniec filmu zdradza nawet podobne, szorstkie i lekceważące, usposobienie do syna (szarpiąc jego rękę bez jakiegoś poważnego powodu,, nie utrzymując kontaktu wzrokowego w rozmowie). Myślę też, że gdyby było o sądach i szczęśliwym odzyskaniu dziecka to film nie pokazałby w tak dobitny i pełny sposób fenomenu matki. Człowiek się z nią nie zgadza, czuje opór w środku, a jednak ulega jej perswazjom. W pewnym momencie jednak wybucha, sprzeciwia się. Sprzeciw rani albo i zabija matkę - przynajmniej tak to się zdaje wyglądać w umyśle dziecka, które żyje potem z głębokim żalem do siebie, wyrzucając sobie nieposłuszność. Tego typu mechanizm psychologiczny wydaje się w filmie zaznaczony - został mi w pamięci wyraz twarzy córki na pogrzebie i jej rzucenie się na trumnę.
(kiedy z kolei "wspaniała i ciepła", że pozwolę sobie przytoczyć, kobieta słucha o skrytkach z pieniędzmi jej wzrok i powolny ruch przypominają pewne zachowania chowanej właśnie nieboszczki...)

To ta "wspaniała kobieta" co porzuciła małego syna, którym zaopiekowała się babka, a jedynym jej wysiłkiem było pojawienie się raz w roku na urodzinach dziecka?

Taaak, patologia to tylko w Rosji. Takie rzeczy dzieją się wszędzie.

Święta racja. Nie ma co uogulniać. Swoją drogą to tylko dobrzeświadczy o filmie. Podziałał, poruszył. NAjlepsza rekomendacja. Napewnoobrejrze.