Niby zwyczajny, amerykański luźny film wojenno-przygodowy, ale jednak dający do myślenia i w dość niedelikatny sposób naśmiewający się z absurdów wojny (chociaż jest dedykowany dzielnym francuskim kolejarzom, nie opuszczało mnie wrażenie, że cały film to leciutka drwina na całą tę sytuację).
Do Paryża zbliżają się alianci. Wyzwolenie jest już praktycznie faktem. Niemcy wycofują się, a jeden z nich pragnie zabrać ze sobą arcydzieła francuskiego (i nie tylko) malarstwa, zgromadzone w jednym z francuskich muzeów. Oczywiście Ruch Oporu nie może na to pozwolić. Ta bezsensowna walka (w życiu bym się tak nie poświęcał dla bohomazów Picassa czy Cezanne'a; co innego gdyby chodziło o spuściznę filmową...) pochłania coraz więcej ofiar...
Nie jest to dzieło idealne: tempo jest nierówne, zdarzają się momenty słabsze i lepsze (te lepsze to na pewno motywy z Jeanne Moreau i ukrywaniem się), chwilami jest nawet nudnawo, a Niemcy to idioci absolutni (więksi niż w "Tylko dla orłów" i "Parszywej dwunastce"), ale całość pozostawia jednak bardzo dobre wrażenie (dobry pomysł, moim zdaniem, z tymi czarno-białymi zdjęciami). Poza tym Burt Lancaster i wspomniana Jeanne Moreau zawsze podwyższają swą obecnością na ekranie jakość filmu.
7,5/10.