Dziś skończyłem czytać "Pod osłoną nieba". Przyznam, że dawno nie czytałem takiej dłużyzny. Nie wiedzieć czemu, zapragnąłem kontynuować ów afrykański masochizm w tym temacie. Być może ze względu na John'a Malkovich'a, którego bardzo cenię. Sięgnąłem więc po film.

Książkę, choć napisaną ładnym językiem, czyta się niezwykle żmudnie. Jest to wręcz istna męka. Niemniej posiada ona klimat. Sceny (dlaczego bohaterzy zrobili tak, a nie inaczej) są tam obrazowo (wręcz rozwlekle opisane). Zachowania ludzi, zarówno głównych bohaterów, jak i postaci całkowicie pobocznych, są wytłumaczone. W filmie tego wyraźnie brak. Nie rozumiem po co ten film trwa ponad 2h, skoro nic nie wnosi poprzez jego bezsensowne wydłużenie. Film można porównać do tego, jak by człowiek oglądał pocztówkę z widokówką afrykańskiej pustyni, a nie oglądał dokładny album ze zdjęciami, i opisami poszczególnych miejsc oraz ludzi, którym to jest książka. A wystarczyło dodać narratora do tego filmu!..

Nie rozumiem też jednego. Po co twórcy filmu robili film o Afryce, na podstawie tej książki, skoro bali się przedstawić zachowania ludzi pustyni..? W książce Kit, była wielokrotnie brutalnie gwałcona, podczas pustynnej wędrówki z karawaną. Już pierwszego wieczoru podróży. Była traktowana jak rzecz. Mężczyźni wymieniali się nią jak zwykłą psią suką. Następnie została zmaltretowana, fizycznie i psychicznie w domu Belqassima przez jego żony. A w filmie, to jest jakieś cukierkowe pustynne love-story. Pobyt w domu Belqassima, z biegiem czasu był dla Kit istna gehenną. Podtruwana, wychudzona, otumaniana narkotykiem. A w filmie: chodzi sobie, kurki podgląda, pisze coś tam sobie, tutaj się bzyknie, tutaj jej cipkę wyliże "mężulek" - luzik.. W filmie nie dopowiedziane jest też, dlaczego Kit uciekła na pustynię..

Ehhh z wyjątkiem zakończenia, które jest nieco lepsze niż w książce, to nieporozumienie jedno wielkie ten film.. :/