""Mleko" i "Miód", oba autorstwa Semiha Kaplanoğlu - pierwsze tytuły, jakie mi przyszły do głowy; "Miód" jeszcze jako tako da się oglądać, ale "Mleko" jest tragiczne, tylko zdjęcia są w nim ładne.

Strzał w dziesiątkę:). Dokładnie pisząc to miałem na myśli np. Miód. Natomiast bo drugiej stronie barykady stoi dla mnie Pewnego razu w Anatolii, Dzieci niebios czy Powiększenie. Nie wiem czy widziałaś i czy się zgadzasz?

Uwierz mi, "Miód" jest nawet niezły w porównaniu z "Mlekiem" ;)
Z tych filmów widziałam tylko "Pewnego razu w Anatolii" - trochę ciężko się go oglądało i momentami akcja była zbyt wolna, ale przynajmniej treść była bogata, w dodatku nawet zaangażowałam się nieco emocjonalnie. 10/10 co prawda bym nie dała, ale 7-8/10 jak najbardziej. Nuri Bilge Ceylan zdaje się dobrze pojmować, dlaczego człowiek może być zafrapowany tak prozaiczną czynnością jak np. krojenie chleba - Hsiao-hsien Hou dostrzega krojenie chleba samo w sobie, natomiast Ceylan zdaje sobie sprawę, że na tę czynność składają się cechy noża, ruchy nim wykonywane, opadanie kromek... Niezbyt fortunne porównanie, ale "Pewnego razu w Anatolii" i "Klimaty" to na pewno ciekawsze i bogatsze w treść filmy niż "Podróż czerwonego balonika".

Ten film jest specyficzny, ale ma przynajmniej jakiś urok...
Najbardziej pretensjonalnym, pozującym na głębokie "dzieło", a zarazem pustym filmem, jaki widziałam, byli "Idioci" Larsa von Triera.