Wiedząc o remake'u Guy'a Ritchiego myślałem, że ten film będzie lekką komedią romantyczną, tyle, że nakręconą przez Włochów ponad 30 lat temu. Nic bardziej mylnego! Obraz Liny Wertmüller zaskoczył mnie swoja niezwykle bogatą wymową. Jaką wymową? Sam nie jestem do końca pewien co ogrywa tu większą rolę, zjadliwy komentarz społeczny, filozofia, polityka, socjologia? Ocenicie sami.

O FABULE SŁÓW KILKA
Luksusowym jachtem płyną bogaci znajomi. Jest wśród nich Raffaella Pavone Lanzetti, która kłóci się z kolega o zapędach komunistycznych, broniąc kapitalizmu. Jest to typowa, stereotypowa damulka. Czepia się służby, że spagetti jest przegotowane. Że chodzą w przepoconych koszulkach. Pewnego razu budzi o 19 i zachciewa jej się płynąc pontonem do jakichś jaskiń. Zabrać ma ją tam majtek (lub ktoś w tym stylu), Gennarino Carunchio. Pan Carunchio już na jachcie miał dosyć damulki, więc zachwycony całą wyprawą nie jest. Na domiar złego silnik pontonu się psuje. No i w rezultacie po nocy spędzonej na morzu nasi bohaterowie lądują na bezludnej wyspie. I wszystkim mogło by się wydawać, że tak o to narodzi się romans rodem z Hollywood, że damulka pokocha naszego "working class hero". No cóż... nie będzie tak źle.

POLITYKA, SPOŁECZEŃSTWO
Wiele Włoskich obrazów (co prawda z lat wcześniejszych) skupiało się na życiu ludzi ubogich, uszlachetniając ich do granic możliwości, dając tym samym upust komunistycznym poglądom twórców. Obraz pani Liny jest pod tym względem dużym zaskoczeniem. Ukazuje naszego reprezentanta klasy robotniczej jako człowieka naiwnego, którego wyobrażenie o ludziach bogatych jest niezwykle naiwne stereotypowe. Na dodatek wini kapitalistów za całe zło tego świata i to jest właśnie bardzo celna uwaga pod adresem biedoty i komunistów. Nie mniej jednak to on jest wstanie sam sobie radzić. Dla naszej bogatej damulki pierwszym odruchem jest kupienie ryby, którą złowił Gennarino. Wymowa ich relacji jako klasy robotniczej i wyższych sfer jest dość jasna. Ci "na dole" są potrzebni, żeby wykonywać pracę, której "ci na górze" się brzydzą, boją, wykonywać nie potrafią. Problem polega na tym, że nie potrafią tego docenić.

BACK TO THE PRIMITIVE
Jest jeszcze jedna przyczyna, dla której Gennarino radzi sobie lepiej, niż damulka - jest mężczyzną. I tu maluje się obraz pierwotnego miejsca kobiety i mężczyzny w życiu człowieka. Facet jest władczy, może bić kobietę, wymagać od niej posłuszeństwa, bo zapewnia jej schronienie i pożywienie. W damulce budzą się pierwotne instynkty.

REALIZACJA
Film nakręcono w niezwykle malowniczych krajobrazach. Zdjęcia są bardzo ładne, muzyka także. Obsada świetnie dobrana do swoich ról. Lina Wertmüller panowała nad całością bardzo dobrze, potrafiła stworzyć sceny zarówno odpychające, jak i ujmujące swoim pięknem. Jedyny mankament, jedyna porażka pani reżyser (a raczej ekipy) to kiepskie zgranie dźwięku z obrazem, jednak zaczynam zastanawiać się, czy przepadkiem nie jest to kwesita mojej kopii... Tak czy siak nie od dziś wiadomo, że pod tym względem Włosi mieli dość specyficzny sposób okręcania filmów...

PODSUMOWANIE
"Porwani zrządzeniem losu przez wody lazurowego sierpniowego morza" to bardzo ciekawy i oryginalny obraz, łączący w sobie elementy komiczne i przygodowe z romansem, który w gruncie rzeczy miał chyba mówić co nieco o porządku świata. Bardzo dobra rzecz, godna uwagi, jednak warto pamiętać, iż jako komedia romantyczna to się raczej nie sprawdzi. Warto zajrzeć głębiej.