Jedno pytanie: masz dzieci?

dzieci nie mam, ale mam oboje rodziców, jestem jedynakiem, a moja matka ma więcej wspólnego z postacią Corneli niż chce mi się nad tym myśleć.

Zatem oglądałeś ten film z "pozycji dziecka" właśnie :) Ja też nie mam... Film, jak widać po ocenie, bardzo mi się podoba, ale mam z nim ten problem, że oglądałem do "na zimno", czy jak by to ujął Sobolewski: "jak przez szybę". Poruszyły mnie może ze dwie sceny... I tak sobie myślę, że naprawdę zrozumieć ten film i naprawdę się nim wzruszyć mogą tylko ci, którzy dzieci mają. Trzeba więc będzie jeszcze kiedyś do niego wrócić :)

Całkiem możliwe, że żeby spojrzeć na ten film inaczej trzeba mieć dzieci i to dzieci w takim wieku w którym rodzic bardziej się już nimi interesuje, niż one rodzicem. Szybko tego nie sprawdzimy.

Zatem wrócimy do tej rozmowy za circa 20 lat :)

O.K. Postaram się w każdym razie.

Otoz wlasnie punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia, czy jak tam sie mowi....Ja wlasnie ogladalam ten film majac zapewne inne odniesienie do tematu, bo jestem matka i posiadam juz doroslych synow, a wiec mnie poruszyl temat i nie "przez szybe":-)

No, właśnie o tym pisałem :)