Tragiczna katastrofa na tankowcu, pociągająca za sobą śmierć ludzi, staje się punktem wyjścia do rozważań wokół spraw odpowiedzialności, winy oraz wierności własnemu sumieniu. Młody dziennikarz wyjeżdża na Wybrzeże i stara się rozwikłać zagadkę pożaru na tankowcu, w czasie którego zginęło trzynastu robotników przeprowadzających remont. Zostali oni uwięzieni w maszynowni. Kiedy wybuchł pożar, należało podjąć decyzję: albo wyciąć otwór w kadłubie i ratować robotników, ryzykując wybuchem statku i zagrożeniem stoczni - albo zdusić ogień dwutlenkiem węgla, skazując w ten sposób na śmierć uwięzionych ludzi. Główny konstruktor, inż. Janicz, wybrał to drugie. [www.filmpolski.pl]

Młody dziennikarz ma napisać reportaż o połowach kryla, zaczyna jednak prywatne dochodzenie w sprawie pożaru na remontowanym tankowcu, podczas którego - by ratować stocznię i statek - zduszono ogień dwutlenkiem węgla, zabijając uwięzionych w środku ludzi. Dociera do wszystkich odpowiedzialnych za akcję. Jego reportaż obciąża inżyniera Janicza. Po pewnym czasie dziennikarz dowiaduje się, że efektem jego dochodzenia był wyjazd inżyniera ze stoczni, gdyż nie mógł wytrzymać presji otoczenia. Podąża jego tropem. Dociera do Poznania, gdzie Janicz pracował w Zakładach Cegielskiego; kiedy dotarły wiadomości ze stoczni, porzucił pracę. Dwa lata później dziennikarz przypadkowo odnajduje Janicza na jednym ze statków. Zaczyna rozmawiać z człowiekiem, któremu zniszczył życie.