Ale co mnie zaskoczyło mimo wszystko to zrównanie poziomem z takimi tragediami jak Suicide Squad. Przecież przedstawienie postaci w busie było rodem właśnie z Suicide Squad. Tam:
"To jest Katana, jej miecz przetrzymuje dusze ofiar"
A tutaj
"To jest Coyle ostrzelał swoich, to jest Neetles kocha tylko biblię mocniej niż swoją matkę, to jest taki i owaki robi to i tamto".

Wyobrażacie sobie coś takiego w oryginalnym Predatorze? Tam Arnold nagle nie zaczął tłumaczyć "to jest Billy, najlepszy tropiciel z plemienia Navajo, to jest Hawkins, usilnie próbuje dostać się do szkoły filmowej itp itd".

A dlaczego tak nie było? Bo to był dobry film, kręcony przez porządnego reżysera który rozumie chyba pierwszą zasadę kręcenia filmów "show, don't tell!", po polsku -> "pokazuj, a nie opisuj!". Film to przede wszystkim strona wizualna, to nie jest książka by opisywać akcję, jej trzeba pokazać! Dowiadujemy się o tym, że Billy jest dobrym tropicielem po jego działaniach, hierarchia w zespole, upodobania konkretnych żołnierzy poznajemy po ich zachowaniach. Tymczasem w słabych filmach reżyser nie wie jak pokazać ważne dla fabuły elementy dlatego mamy dialogi typu jeden brat informuje drugiego, że jest jego bratem -> chociaż oczywiście obaj to wiedzą od urodzenia, ale widz nie a reżyser jest zbyt głupi lub nieporadny by poinformować widza o tym fakcie w jakiś inny sposób niż po prostu mówiąc o tym.

Ten film posiada tak elementarne błędy, że student powinien się tego wstydzić a co dopiero jednak ktoś tak doświadczony jak Shane Black. Co tu się odwaliło!?