Mój ranking męskich postaci partnerujących bohaterkom granym przez M. Vitti (no i J. Moreau w "Nocy") jest trochę inny. Jest to zresztą ranking "sympatii" do postaci (nie aktora).
1. Corrado. Najsympatyczniejszy z nich. Jedyny, który próbuje zrozumieć bohaterkę tetralogii Antonioniego. Ba, chce jej w jakiś sposób pomóc. A nie jest to proste, bo Guliana jest neurotyczką. Inteligentną, zdającą sobie sprawę ze swojego stanu, ale jednak neurotyczką o skłonnościach samobójczych. Mam wrażenie jakby w postaci granej przez R. Harrisa, M. Antonioni chciał przemycić trochę samego siebie (a przynajmniej jakiego siebie chciałby widzieć włoski reżyser).
2. Pierro. Oczywiście, to młody, rzutki materialista (może niedługo nawet bezwzględny), który wybiera mamonę a nie kobietę. Ale jest w tej postaci jakiś młodzieńczy entuzjazm (chociażby w jego pracy jako maklera), jakaś świeżość. No i jednak pewna szczerość, w stosunku do Vittorii nie wydaje się do końca zakłamany.
3. Sandro. No cóż, dwie "zdrady" w ciągu kilku dni to całkiem dobry wynik. Najlepsze jest to, że Sandro jest chyba naprawdę przekonany, że szczerze kocha swoje kobiety - najpierw Annę a potem Claudię.
4. Giovanni. Ostatnie miejsce. No ale jak długimi okresami, własną żonę traktuje się jak powietrze ...

Z aktorami grającymi główne role męskie w tetralogii miałem w ogóle spore problemy. Oprócz M. Mastroianniego, wcielającego się w Giovanniego, żaden z nich nie przekonał mnie do swojego grania w czasie pierwszego oglądania poszczególnych filmów Antonioniego. Kolejne emisje zmieniły moje oceny na pozytywne.