„Pułkownik Kwiatkowski” to film tej samej rangi, co „Blaszany Bębenek” Volkera Schlöndorffa. Ten film jest swego rodzaju dokończeniem wydarzeń na ziemiach polskich bądź przejętych przez Polskę. Volker pokazuje ludzi „przypędzonych” do Gdańska, Kutz za pomocą Marka Kondrata (również Kresowiaka) pokazuje losy ludzi wypędzonych z byłych polskich Kresów Wschodnich. Marek Kondrat grał jedną ze znaczących ról we „Wróżbach Kumaka”, których treść traktuje o urządzeniu cmentarza w Gdańsku dla tych, którzy z niego zostali wypędzeni. Film Kutza traktuje o problemie bardziej złożonym: Reżyser jako bohaterów zamieszcza w nim ludzi przepędzonych wskutek czystek etnicznych wykonanych przez „piasta” Stalina na ziemiach popolskich przypadłych ZSRR, na których na szczęście ostali się ludzie reprezentujący pogląd, że obecna pisowska władza szkodzi im w utrzymaniu relacji pozytywnych z państwem polskim. Zastanawiam się nad tym, ilu wśród tych ludzi, których do „Katowic i Opola” Kwiatkowski przepuścił, znalazło się szmaciarzy myślących jak Anna Kurska, Danuta Skalska, Krystyna Pawłowicz, Józef Sadowski, Wojciech Poczachowski czy Mateusz Morawiecki. Być może są to jedynie materialiści, który wielokrotnie odebrali zwrot kosztów za ”quasi” utracony majątek w obecnym państwie polskim na utraconych ziemiach (niektórzy z nich jako czystorasowi pisowcy posiadają niemieckie obywatelstwo, hihi).