No cóż, mnie się podobał. Ale to już kwestia tego co kto w horrorach lubi. Do moich ulubionych należą właśnie R-Point, Bunkier SS, czy Below (Pl 'Ciśnienie'). Między filmem wojennym, a horrorem w wojennej otoczce jest moim zdaniem ogromna przepaść i nie należy ich w żaden sposób porównywać. To mniej więcej tak, jakby powiedzieć, że nie lubimy dramatów rodzinnych (załóżmy 'Rodzinne grzechy') i poprzez motyw socjopatycznej matki uznać 'Hotel śmierci' za "dno".

'R-point' należy do tego rodzaju horrorów, w których "zło" nie przybiera konkretnej postaci. Strach czai się gdzieś w zakamarkach umysłów bohaterów wyzwalając w nich pewne instynkty, a niemożność kontrolowania sytuacji w której się znajdą - pozwala dojść tym instynktom do głosu i pokierować kolejnymi działaniami bohaterów.
Zwykle istnieje w filmach tego typu jedno słabe ogniwo - bohater, który poddaje się najszybciej, przestaje ufać temu co widzi, panikuje i albo sam ginie albo doprowadza do śmierci kogoś innego . Niepotrzebnia, nieuzasadniona śmierc wpływa z kolei na pozostałych bohaterów, dając początek lawinie podobnych wydarzeń. Elementy nadprzyrodzone w tych filmach są ograniczone do minimum. Można przyjąć, że faktycznie w miejscu w którym ma miejsce akcja istnieje zło, negatywna energia. Często też sugerowana jest "pamięć miejsca" - złe wydarzenia z przeszłości maja wpływ na teraźniejszość. Równie dobrze założyć można, że wszystko jest projekcją umysłu przerażonego człowieka, który szuka jakiegokolwiek usprawiedliwienia dla niedających się wyjaśnić wydarzeń rozgrywających się wokół. + zwykle otwarte zakończenie filmu, nie dostajemy wyjaśnienia na tacy.

Taki schemat filmu.Zrobienie z bohaterów żołnierzy i wrzucenie na dowolny front uzasadnia ich nienajlepszą kondycję psychiczną i podatność na pewne sugestie. ' R-point' na ile potrafię odtworzyć go w pamięci, całkiem nieźle realizuje ten schemat, trzyma w napięciu - o ile ktoś nie oczekuje potworów wyskakujących z kąta, ewentualnie wilkołaków zjadających wszystkich, którzy są 'be' (nie wiem, o jakim filmie mówię, schemat podobny, choć widziałam tylko końcówkę. Tytułu nigdy nie poznałam).

Nie mogę się więc zgodzić z twoją oceną, moim zdaniem na 5 zasługuje lekką ręką.
Pozdrawiam.

Mi robi się niedobrze jak czytam Twoje recenzje Miss Negativa więc przestanę bo na to z pewnością szkoda czasu