Laura (świetna Monica del Carmen) jest dziennikarką, pracuje jako wolny strzelec. Całe dnie spędza w mieszkaniu pisząc artykuły i oglądając telewizję. Wieczorami sprowadza mężczyzn, by uprawiać z nimi seks. Z jednym z nich, Arturo, zaczyna łączyć ją niecodzienna, masochistyczna relacja. Pozwala mu się bić, przyduszać, przypalać papierosami. Pewnego dnia Laura składa mu nietypową propozycję...
Reżyser nie tłumaczy wprost, czym kieruje się Laura i co ją popycha to takiego zachowania. Domyślamy się, że bardzo kochała swego ojca, choć pozostawił na niej piętno, od którego nie jest w stanie się uwolnić (ojciec umarł cztery lata wcześniej 29 lutego). Jej relacja z Arturo jest pewnym sposobem przejścia jeszcze raz przez to piekło i uwolnienia się od tego brzemienia. Widzowi zaś trudno uwolnić się od tego niepokojącego filmu, który uświadamia także, iż do powstania świetnego filmu nie trzeba wielkiego budżetu - wystarczy jedno mieszkanie, fenomenalni aktorzy, ciekawy pomysł i odrobina odwagi. To coś, czego brakuje polskiemu kinu.