Moim skromnym zdaniem, najlepszy film AWFN KYRTAPS ;). "Dialog" jest bardzo głęboki, niełatwy w odbiorze. W przeciwieństwie jednak do starszego brata, głębia w tym filmie została zbudowana w znacznej części za pomocą treści wiersza Arsienija Tarkowskiego. "Życie Człowieka" to w całości zamysł twórców. W sumie wykorzystywanie elementów czyjejś twórczości w filmie to nie wada, ale myślę, że można było dać więcej od siebie. Skoro już jestem przy czepianiu się, to wspomnę jeszcze o słabym dźwięku podczas rozmowy i dziewczynce pod koniec filmu. O tym, że niesie kwiaty i, ze jest szczęśliwa dowiedziałem się ze scenariusza, nie dostrzegłem tego ze zdjęć, które mimo słabej jakości są bardzo ładne i klimatyczne. W innych ujęciach szczegóły nie grały zbyt istotnej roli i jakość nie przeszkadzała. Myślę, ze to koniec narzekania.;)

Pojawiło się już na fw kilka komentarzy, jednak nikt jak dotąd nie pokusił się o próbę interpretacji. Zdaje się, że spośród filmwebowiczów będę pierwszy. Napisałem już, że „Dialog” to film trudny do jednoznacznego zinterpretowania, wiec od razu chciałbym przeprosić twórców jeśli błędnie zrozumiałem to, co chcieli nam przekazać. W pierwszym ujęciu widzimy zachmurzone niebo, pole i drogę, po której na końcu szła będzie dziewczynka z kwiatami. W moim odczuciu, przyroda to najistotniejszy element, o którym musimy pamiętać, jeśli chcemy poprawnie zinterpretować film. W kolejnej scenie, Pierwszy stawia na stole jabłko- symbol bardzo wieloznaczny, jednak do „Dialogu” najbardziej pasuje mi antyczne „jabłko niezgody”. Miałoby tu symbolizować brak zgody z przyrodą, co za tym idzie- brak zrozumienia samego siebie, przyczynę ponurego nastroju naszych rozmówców, których widzimy w kolejnym ujęciu. Pierwszy zadaje Drugiemu pytania, na które nie uzyskuje odpowiedzi. Widz powinien odpowiedzieć na nie sam. „Co mówią? Czym się interesują?”- ciągle tylko narzekają, a zamiast iść popracować sobie w ogródku oglądają telewizję. Zrozumieć siebie, żeby zrozumieć sztukę- odpowiedzieć sobie na pytanie: jak żyć, żeby być szczęśliwym. Następnie czytany jest wiersz Arsienija Tarkowskiego. Podmiot liryczny żyje w harmonii z przyrodą, co czyni go szczęśliwym i sprawia, że niczego się nie boi („Ani trucizna, ani anatema niestraszne mi”). Podczas gdy słyszymy wiersz widzimy wesołą dziewczynkę niosącą koszyk z kwiatami. Jej wizerunek świetnie kontrastuje z dwoma ponurakami (zwłaszcza Drugi), których widzieliśmy wcześniej. KONIEC. Podsumowując można powiedzieć, ze „Dialog”, podobnie jak „Życie Człowieka”, skłania do refleksji nad naszym życiem. Czyni to jednak w sposób dużo bardziej zawoalowany, głębszy, jest po prostu produkcją lepszą i dojrzalszą. Gratuluje świetnego filmu.

PS. Dałbym 10/10, ale widząc ciągły wzrost formy Kyrtapsa rezerwuję tą ocenę dla jednej z kolejnych produkcji ;).