Będę z wami szczera: film obejrzałam w okresie mojej wielkiej fascynacji Johnnym D. Inaczej pewnie oka bym na nim nie zawiesiła... a to byłby spory błąd :) Może nie jest to arcydzieło, ale ma w sobie coś hipnotyzującego. Najbardziej poruszyła mnie rola Rosamund Pike. Kreowana przez nią bohaterka jest według mnie najciekawszą postacią w filmie. Wilmot to tylko wiecznie parskający i na ogół pijany libertyn... ale jego żona-mimo iż stoi w cieniu-naprawdę wzrusza, bo beznadziejna miłość kładzie cień na całym jej życiu. Musi patrzeć na ukochanego męża, na ruinę wspaniałego umysłu i drogę ku samozagładzie, w dodatku zdaje sobie sprawę, że on pokochał inną. Brzmi to banalnie, ale w wykonaniu Pike wcale takie nie jest.