naprawdę bardzo mi się podobał i poruszył mnie, rzadko kiedy jakiś film pozostawia mnie w takim dziwnym stanie uniesienia.
muszę się czymś podzielić: w momencie, w którym Ray wyrzuciła torbę, a jej syn ogrzewa rurę mocno się przestraszyłam, że to się strasznie skończy i musiałam odejść na jakiś czas od filmu, żeby ochłonąć. Byłam pewna, że dziecko umrze, a dom wybuchnie i zginie ten mały chłopczyk, a umierające dzieci to dla mnie za wiele. Cieszę się, że skończyło się dobrze i choć zakończenie może wydawać się zbyt sielankowe, to bardzo mi odpowiada i nie uważam, że powinno być inne. W ogóle, uznaję to za bardzo podnosząca na duchu historię. Polecam na przywrócenie sobie wiary w świat i ludzi.
Naprawdę świetny film, nie rozumiem czemu jest tu oceniany tak nisko.