sztuka formułowania zbawiennych nadznaczeń na drugich korelacjach aus der breslau z autorską narracją sylwii chutnik ti ta ta:

kudłaty siedzi na ławce. wydaje się, jakby mężczyzna przywoływał w sobie wspomnienia z dzieciństwa, a może to one przywołują jego (oraz jakieś dziewięćdziesiąt dziewięć innych obserwacji i mądrości, znalezionych najsampewniej w kalendarzach z obrazkami) (ale bez złośliwości miało być, dobrze) (najbardziej najsłabsza narracja ze wszystkich jakie dotychmiast miałem przyjemność ogólnie, ani poetycka, ani śmieszkująca, najmniej autorska, bo z autorskością do tego stopnia wtopioną w pejzaż filmu, że najzupełniej znika) (ale sam film potęga jak wszystko kondratiuka)