Bardzo zaintrygowało mnie to wprowadzenie i zachęciło do obejrzenia, ale biorąc pod uwagę, że jest to dokument i to w dodatku meksykański,pewnie trudno będzie do niego dotrzeć. Czy w związku z tym, możliwy byłby bardziej szczegółowy opis? Proszę.:-)

ależ owszem, że byłby możliwy, tylko określ jak bardzo spoilerowy ma być :)
film bowiem najlepiej ogląda się nic o nim nie wiedząc

Najbardziej mnie interesuje w czym objawia sie pełnia człowieczeństwa bohatera. Kim on jest.

A gdzie można ewentualnie zobaczyć ten film? Nawet we Wrocławiu go nie widzę.

Ach czyli jednym słowem chcesz, bym zdradził tajemnicę filmu. Oj to trudno ubrać w słowa.
To ciekawe, że bohatera filmu usłyszmy w filmie tylko z nagrań i zobaczymy jego zdjęcia. Wszystko, czego się o nim dowiemy pochodzi od innych, to obraz stworzony w głowach tych, którzy mieli z nim kontakt. Ale to nie wszystko, reżysera całość przemiksowała, destylując to, co nam o nim ujawnia, tworząc warstwy, które powoli zdziera odsłaniając ich iluzje. Za każdym razem nadaje Jorge nowe etykietki, by później zadać im kłam, by pokazać, że był on kimś więcej.
Film zaczyna się od wspomnień babki reżyserki o tym, jak młody Jorge trafia do jej domu, który wynajmowała studentom. Ta pierwsza opowieść jest o wrażliwym, artystycznie uzdolnionym chłopaku, który w starszej od siebie dwukrotnie kobiecie odnajduje wsparcie i schronienie. Delikatnie sugerowany jest romans pomiędzy babką a chłopakiem, nie skonsumowany, ale jednak.
Powoli odkrywamy, iż Jorge prowadził podwójne życie. Zniknał po nocach. Teraz jawi się jako młody gej szukający patronów (i zarobku) na ulicach miasta. Wspomina się o jego 'przyjaźni' z pewnym chłopakiem tylko po to, by pokazać, że to jest tylko pewien aspekt osoby, że kryje się coś głębszego.
Na horyzoncie opowieści zaczynają gromadzić się czarne chmury. Wkraczamy w sferę cienia, psychicznej burzy nieświadomości. Okazuje się, że Jorge nie jest tym, za kogo się podaje. Poznajemy pierwsze szczegóły jego dzieciństwa, a są to szczegóły mrożące krew w żyłach. Jorge to już nie delikatny romantyk czy gej próbujący układać sobie życie. To szaleniec z rozdartą, wciąż krwawiącą duszą, nie mogący znaleźć ukojenia.
I wtedy opada ostatnia zasłona. Dowiadujemy się o dziwnych okolicznościach jego śmierci, szalonym wyznaniu miłosnym i aluzjach do makabrycznych czynów, jakich Jorge mógł się dopuścić. Jednak w tym momencie znamy już inne jego twarze. Rozumiemy, dlaczego kobiety-narratorki wciąż modlą się za jego duszę i palą świeczki w kościele. To nie jest monstrum, jakim malowały go media. Zresztą może nigdy nim nie był, może to wszystko było tylko zbiegiem okoliczności.
"Tajemnice..." to niczym psychologiczne śledztwo detektywistycze. Ale również coś więcej. Bo przecież chociaż wszyscy opowiadają o Jorge, to przecież na ekranie dominują dwie kobiety narratorki. I to również o nich jest film, ich portret psychologiczny.

Jednak to co sprawia, że naprawdę mógłbym paść na kolana przed reżyserką to fakt, że ten film powstał jako 'praca domowa' na zaliczenie zajęć na filmówce!

Dziękuję!


To mi wystarczy póki co.:-)