Pozycja obowiązkowa dla łowców kiczu. Czego tu nie ma? Jest paradokumentalny wstępniak ala "Cannibal Holocaust". Podobnie poprowadzony początek filmu, gdzie bohaterowie gadają do jakichś kamer. Kontekst popkulturowy jest tutaj olbrzymi- wciąż padają znane, bądź mniej, nazwiska, oraz nawiązania do klasycznych filmów. W pokoju bohatera wisi nawet plakat poprzedniego dzieła Philippe Mora- lubię takie smaczki. No a reżyser horrorów (coś na modłę Hitchcocka, ale wydaje mi się że kogoś innego parodiowano) i beznadziejny fragment werewolf movie w kinie, zagwarantowały szeroki uśmiech na mojej twarzy. Podtekst polityczno-religijny daje znać że nie mamy do czynienia z poważnym kinem. Zakończenie oparte na znanej z pierwszej części końcówce to smakowity deser dla fanów serii.
Mógłbym wyliczać w nieskończoność rewelacje "Howling III". Tylko że jak każdy kicz- po jakimś czasie robi się niestrawny. Lubię takie kino gdy trwa góra godzinę. A gdy już kolejne głupoty ciągną się w nieskończoność- cóż, wtedy już trochę wymiękam. Gdybym to ja montował te komedię na pewno usunąłbym kilka scen (a w sumie mógłbym to zrobić ja, bo Lee Smith zrobił to beznadziejnie). Przesłuchania wilkołaków trwające 10 minut miały jak mniemam nawiązywać do motywów paradokumentalnych, ale były zwyczajnie nijakie- ani śmieszne, ani przemyślane. Prócz scen z perspektywy wilka, również ataki Torbaczy nie robią wrażenia. Są bezkrwawe, słabo scharakteryzowane oraz mocno amatorskie.
Ogółem film polecam. To dużo bardziej udany żart niż poprzednia odsłona. Nadal to jednak nie to samo co klimatyczna jedynka...