które zarzucają temu filmowi, że ma nudny scenariusz. Bo pomijam zarzut słabego aktorstwa, gdyż tak krytykujący zazwyczaj nie wiedzą, jak wyrazić niezadowolenie, więc chwytają się tego dyżurnego zarzutu, kompletnie, jak wnioskuję z wielu przykładów wpisów na filmwebie, bez pokrycia.

Ten film jest nie do zrozumienia, jeśli nie weźmie się pod uwagę, że jest krótkometrażowy, że jakby z lekka stylizowany na opowieść w stylu retro. Jako taki nie mógł rozwijac różnych wątków, które budują film dwugodzinny lub dłuższy, więc operuje tym, co może w tak małym formacie podziałać trochę jak wideoklip, czyli wspaniałymi zdjęciami gór i lotów aeroplanów. I wspaniałe jest, że mało tu efektów specjalnych, że pomaga nam muzyka (jakby mieszanka dwóch stylów - Morricone -bo słyszalna linia fletów, czy jakichś dęciaków - oraz Kilara - bo były piekne, "ciemne" brzmienia instrumentów takich jak kontrabasy i wiolonczele). Scenariusz świadomie był uproszczony (ten film jest jakby dokumentalny), ale i tak wywołał napięcie, bo nie wiedzieliśmy, czy rozbitek się uratuje. A w ogóle, powtórze ostatnie zdanie filmu: ta historia była prawdziwa, więc niedoskonała. Nie było Bruce'a Willisa, który by uczynił z tego filmu "Lodową pułapkę IV". I zapraszam wszystkich do przeczytania niezbyt obszernego dziełka A. de Saint-Exupery'ego "Nocny lot" - wspaniała to opowieść pilota, świetnego pisarza, o lotach pocztowych ponad Andami, a dowiadujemy sie tam o wiele więcej szczegółów i imponuje nam odwaga ówczesnych lotników, bo w zaledwie ćwierć wieku po wynalezieniu samolotu oni latali w trudnych warunkach setki kilometrów na bardzo prostych maszynach.