Jeśli szukacie nic nie wnoszącej produkcji z przeintelektualizowanym zakończeniem - przed wami Static.

Sam początek zachęca i to bardzo. Świetne kadry i dobrze dobrana muzyka tworzy bardzo przyjemny klimat. Niestety
mydlana bańka zachwytu pęka w momencie pojawienia się tajemniczej blondynki. Budowanie strachu w tym filmie
nie natsąpiło w ogóle. Horda zamaskowanych nieznajomych, porzucone auto i głęboka noc nie miała zupełnie
przełożenia w kwestii napięcia i grozy. W sytuacjach kryzysowych, w których nasi bohaterowie mieli kontakt z
"maskami" zachowywali się nienaturalnie i sztucznie. Przeciętny Kowalski po względnym unieruchomieniu intruza nie
uciekałby z pokoju, tylko wyeliminowałby delikwenta z gry - w końcu to gra o życie. Jesteśmy jednak w Ameryce.
Zostawianie swojej partnerki samej w domu pełnym zbirów to prawdopodobnie najlepszy pomysł na jaki mógł
wpaść mąż. Gra aktorska stała na umiarkowanym poziomie, czyli bez rewelacji i spektakularnych wpadek. Cała ta
naciągana farsa miała (podobno) "głębszy sens". Oczywiście znajdą się zwolennicy zakończenia, interpretując je
jako drogę do pojednania dusz błąkających się w nieświadomości na krawędzi światów.

Static to zdecydowanie film - kopia. "The Strangers" nie byliby zachwyceni.