według źródeł historycznych nie zabijano tych, których krzyżowano - krzyżowano po to, by mieli umrzeć cierpiąc - a więc nie można było wbić włóczni w lewy bok trafiając od dołu, z ziemi bezpośrednio w serce tym samym dobijając ukrzyżowanego. założeniem było, aby umierał jak najdłużej w cierpieniach, a włócznią prawy bok przebito aby sprawdzić reakcję nerwową czy jeszcze żyje. Przypomnieć tutaj należy, że po ukrzyżowaniu Chrystusa towarzyszyło trzęsienie ziemi, silny wiatr, zrobiło się ciemno, a także zbliżał się szabat i spieszono się zarówno przed szabatem, jak też chciano uciekać bo trzęsła się ziemia i różne inne znaki, zjawiska temu towarzyszyło. Tak więc, włócznia wbita w prawy bok, a wypływająca woda i krew zaświadczyły, że Jezus już nie żyje, bo w płucach zgromadziła się woda. Śmierć na krzyżu to nic innego jak śmierć przez uduszenie, wiszące ciało nie ma z czasem jak oddychać, bo sił brak na podciąga się aby zaczerpnąć powietrza. Myślę że choć troszkę wyjaśniłem. Pozdrawiam.