W psychodelicznym sosie: autostopowicz, który odrąbał kierowcy głowę, a następnie... przyszył ją z powrotem, bierze udział w zebraniu wszechwładnego "komitetu".
Niezależna produkcja prosto z "kwasowych" lat 60., którą określić można by jako science-fiction w surrealistyczno-filozoficznym sosie. Rzadko kto by zapewne dzisiaj pamiętał o tej pozycji, gdyby nie fakt, że za ścieżkę dźwiękową odpowiada Pink Floyd (wówczas już bez Syda Barretta w składzie). W jednej ze scen pojawia się także Arthur Brown, wraz ze swym zespołem wykonując utwór "Nightmare". Bez dwóch zdań dziwny to okaz, muszę jednak przyznać, że coś mnie w nim ujęło: może to specyficzny, "odrealniony" klimat, może charakterystyczny posmak kameralnej awangardy. Warte sprawdzenia.