Na stronę tego filmu trafią najprawdopodobniej tylko fani Elizabeth Taylor, więc od razu informacja dla nich - tak, wygląda tutaj fantastycznie. Rok produkcji zbliżony do bardziej znanego "Miejsce pod słońcem", także jeśli chodzi o urodę, to bardzo podobna do postaci z dzieła Stevensa. Aktorsko również wypadła dobrze i nie zeszła poniżej swojego poziomu. Wciela się tu w niewinną, uroczą i naiwną Jane.

Sam film niezły, taki klasyczny romans lat 40-50-tych, wiecie, kilka tu scen takich typowych dla ówczesnego gatunku - bohaterowie chwilę rozmawiają, po czym padają sobie w ramiona w charakterystyczny sposób i całują się, a w tle rozbrzmiewa podniosła muzyka. Także kto lubi klasyczne Hollywood, nie powinien być rozczarowany.

Fabularnie prezentuje się prosto. Jane poznaje na rozprawie sądowej Victora, gangstera, który jest oskarżony o przekręty hazardowe i którego właśnie wybronił jej ojciec, adwokat. Bohaterowie od razu przypadają sobie do gustu i szybko się w sobie zakochują. I a propos szybkości, film trwa zaledwie 70 minut, dzięki czemu nie nudzi i jest przyjemny, ale z drugiej strony wszystko zostało tu potraktowane zbyt pobieżnie i widz dostaje naprawdę mało czasu, by się z postaciami zaprzyjaźnić, nie mówiąc już o uwierzeniu w ich miłość, bo to bardziej przypomina zauroczenie. Z racji przestępczej przeszłości Victora, związek Jane nie podoba się jej ojcu, który uważa, że popełnia błąd i nowy znajomy może sprowadzić ją na złą drogę.

Jak wspomniałem, film jest przyjemny i nienachalny, ale przy tym zbyt błyskawiczny i co za tym idzie - mało angażujący, także nie zostanie zapamiętany na dłużej z innego powodu jak Elizabeth Taylor, ale jak na jeden raz, to pozycja nie najgorsza.