To bardzo dobry film. Dzięki nie podaniu wszystkiego wprost, na tacy, film zyskuje na tajmniczości. To dobrze zrobiony film, który może nasunąć wiele refleksji o naszym istnieniu, o wiele więcej niż te, które zaraz zapodam.

[a teraz mogą być spojlery]

Ja ten film odczytuje głównie jako studium głównego bohatera i jego ucieczki od ludzi, o naukowym obłędzie, który doprowadza do samotności. Główny bohater unikał relacji międzyludzkiej i dążył do odosobnienia. Na poczatku stworzył sobie własny świat (prototyp pózniejszego), gdzie zdawałoby się, że ostał sam. Załował jednak swej decyji, nie był na nią w pełni przygotowany dlatego też szukał innych ludzi. Przez co przez cały czas zdawło mu się, iż jest bogiem.

Kiedy jednak spotkał kobietę - ucieszył się. Przeżył z nią wydawałoby się piękne chwile. Kłopoty zaczęły się jednak, kiedy spotkali trzecią osobę. Ten trójkącik stał się dla głównego bohatera nie do zniesienia. Nie był przygotowany na umiejętną relację w takim małym środowisku społecznym. Wymiękł. Pod tym względem był nieprzystosowany. Nie stawiał temu czoła, wolał od tego uciekać.

To jest to do czego moze doprowadzić nasz umysł, nasze zachowanie, nasze myśli i doświadczenie. Bohater przezył na samym końcu szok, a bylo to wszystko tylko czescia jego samego. Wszystko to co wychodzilo z środka jego samego. Ujrzal swe własne wnętrze. To przerazenie w oczach - bezcenne. Teraz to naprawde bedzie sam. Juz nie słońce bedzie dawało wir wydarzeń, wir splecień bytowania, lecz sam saturn i spływające po niebie chmury. Bliskość planet i jego coraz to większe oddalenie od ludzi.