Z koleboczacymi myslami w nocy, oraz calym kolejnym dniem uslanym pytaniami egzystencjalnymi, jak po spotkaniu z soba samym za lat kilka i dostrzezeniu mozliwosci ku ktorym zmierzam, jak i rowniez rzeczy ktore zostawiam za soba. To tylko koniec swiata jest bowiem najdolrzalszym, najbardziej odpowiedzialnym i naglebszym filmem wyrezyserowanym przez Dolana.
Aby jednak moc sie w tym wszystkim rozsmakowac, trzeba wiedziec " na kogo sie idzie " i rozpoznawac palete barw z ktorej korzysta rezyser. Nie trzeba wiec polecac tego filmu nikomu, poniewaz z cala pewnoscia kazdy kto powinien, na pewno i tak go zobaczy, reszta po prostu niech nie traci czasu.
Ten film to niedoskonale arcydzielo, lecz mowic o nim jak o filmie rewelacyjnym czy bardzo dobrym to rowniez jak trafiac kula w plot. Jest to po prostu kolejny, wyzszy etap ktory osiagnal Dolan i czuje sie zaszczycony, ze moge ogladac jego rozwoj niemalze na zywo. A jaki bedzie tego koniec? Bedzie tak wielki jak Almadovar czy jeszcze wiekszy?

Z wszystkim się zgodzę, jedynie nie z tym, że jest to najlepszy film Dolana. U mnie zdecydowanie wygrywa "Mama" :)

Dla mnie był dobitnie przekaz co w życiu powinno być najważniejsze... Co w razie problemów człowiek najbardziej docenia i za czym zatęskni i czego żałuję... pewnych rzeczy nie da się dogonić, przywrócić, odbudować ... Dlatego żyjemy tu i teraz Warto na bieżąco rozwiązywać problemy. Podtrzymywać więzy rodzinne bo czas ucieka. Dziś jest nam dane jutro już niewiadomo. Mommy Na zawsze Laurence i Wyśnione miłości top 3!!!

Fantsatyczna recenzja mialem dokladnie identyczne odczucia.